کرمها و کرکسها

مرد از کوهی پرخاطره بالا میرفت

اواز راهی دور

از باتلاق ابدیت می آمد

سنگهای تیز راه

هر کدام یادبودی از گذشته

که سر آماس پاهایش را

به چرک و خون می گشودند

و کرکسها

در ابتدایی ترین طپش نور بر قله

به انتظار تبرک سفره شان

زیباترین خاطره را غنیمت گرفته بودند

مرد کرکسها را دید

و از نیمه راه به باتلاق خویش بازگشت

با کرمهایی که در زخمها یش لانه کرده بودند.